De nieuwe start voor onze violisten: Achel 14 oktober 1983!
Bij de oprichting van onze academie, wierf de 1ste directeur en violist, wijlen Jacques Ubaghs twee Belgische topviolisten, professoren aan het Conservatorium te Luik, als leraars aan: Emmanuel Koch en Charles Jongen! Met hen en degelijke amateurmusici uit de regio Maasmechelen-Maaseik stichtte hij kort nadien het in de streek succesvolle Maaslands Kamerorkest. Wat later sloot er ook de eerste lichting violisten van onze academie bij aan. Maar in het begin van de ’80-ger jaren verlieten beide professoren de academie, in diezelfde periode stierf het kamerorkest een stille dood.
Michel Pieters volgde de beide Luikenaars op. Onze nog jonge academie telde toen slechts een handje vol jonge, onervaren violisten, geen altviolisten, geen cello’s. Contrabas leren kon wél, maar er was zelden of nooit een leerling. De toekomst van de violisten zou dus afhangen van flink studeren en nieuwe bondgenoten zoeken, hopend “ooit” zelf voldoende sterk te staan. Maar... er wérd gestudeerd én er kwàmen nieuwe bondgenoten o.a. als gedreven ouders van onze jonge violisten, stevig geworteld in het verenigingsleven. Naast de wekelijkse vioollessen begonnen de strijkertjes ook op zaterdagnamiddag in groep te oefenen in de mooie raadszaal van het Lanklaarse oud-gemeentehuis, toen nog onze academie. Toen ze daar voor het eerst binnenkwamen, keken ze zich de ogen uit op de prachtige eikenhouten stoelen, karmijnrood lederen zit en armleuningen, de glanzende parketvloer en de okkernoot bruine, houten wanden.
Kort nadien, op 14 oktober 1983, stonden ze er al voor hun 1ste concert, een “Romantische Muziekavond” in Achel! Cecile Pieters, vioollerares aan de Noord-Limburgse muziekacademie zette haar en onze jonge vedelaars samen, geruggesteund door het Orkest Pieters uit Diepenbeek. Een succesformule, zo bleek!!! Onze violisten waren opnieuw gestart! Zo flink zelfs, dat 2 ervan op 3 december 1983 de Plechtige Diploma Uitreiking van onze muziekacademie mochten opluisteren in de mooie raadszaal van het oud-gemeentehuis! Het Achelse concert klonk zelfs na in een krantenartikel
van het “Belang van Limburg”!
Winter 1984! Winterslag wenkt voor de 1ste maal!
Wie meende, dat het 1ste concert van onze jonge vedelaars te Achel (einde 1983) in Lanklaar niet opgemerkt was, had het mis. Onze bezielende, ondernemende collega notenleer, Roger Hulsmans,
zag meteen kansen, die er voorheen niet waren! Nergens in de wijde omgeving vond hij strijkers om zijn koor te begeleiden en nu, in zijn eigen academie, wél! Dus nodigde hij ze uit voor een concertmis te Winterslag (Genk), waar hij het Montfortkoor van de H. Hartparochie dirigeerde. En op hun beurt nodigden onze mensen de vrienden-violisten van Achel uit.
Op zaterdagnamiddag enkele repetities samen in de raadzaal van het oud-gemeentehuis te Lanklaar volstonden. Op zondag 26 februari reden verschillende auto’s vanuit Dilsen-Stokkem en Achel vroeg in de ochtend naar Winterslag. Onze jonge mensen waren bij aankomst vol bewondering voor het mooie kerkgebouw en vooral zijn interieur met rijkelijk houtsnijwerk.
Een korte opfrissingsrepetitie en ze waren er klaar voor. Het werd een pracht van een concertmis in een volle kerk, met ingetogen muziek van Handel, Bach e.a., de eredienst waardig. Temeer omdat pastoor Thys van elke eredienst telkens weer een hoogtepunt maakte. Na afloop kregen onze strijkers een uitbundig applaus van de opgetogen kerkgangers! De vreugde in Winterslag was groot, want de herinnering aan hun symfonisch orkest van de steenkoolmijn, dat helaas jaren voorheen ophield te bestaan, was nog levend. Sinds was er niets meer geweest. Maar nu waren er eindelijk nieuwe
📷
vioolklanken in hun kerk. Die van Lanklaar!
(met dank aan mevr. Agna Coenen voor het krantenartikel)
Rusten zat er voor onze violisten niet in, maar dat was net zo fijn. Ze lieten graag zien wat ze in onze academie leerden! Zeker als vioolensembles al zo schaars waren in onze regio. Amper 4 weken na Winterslag, op zondag 18 maart 1984, traden ze alweer aan in As in het St. Aldegondiskerkje om de opening van een schilderijen tentoonstelling op te luisteren.
De violisten van Dilsen-Stokkem en Unicef in de prille lente van 1984!
Terwijl Winterslag en As nog druk napraatten over onze vedelaars, bereikten echo’s over hun gezamelijk concert te Achel (1983) intussen Lommel! Aanleiding genoeg voor Unicef Lommel, dat een volgende activiteit in de steigers had. En onverwacht was daar nu een groot strijkerensemble, violisten van Noord- Limburg en die van Lanklaar samen, olv. Cecile Pieters, vioollerares in de Noord- Limburgse muziekacademie. Die zaterdagavond, 8 april 1984, ging bij de Zusters een zeer gevarieerde concertavond van start. Naast onze mensen traden ook de Limburgse accordeonclub, de Lommelse Balletschool, het koor O.L.V. van Lourdes en het duo Michiels/Theuwissen op. En, Jos Verbeeck, algemeen directeur van Unicef België, was de spreker van de avond. Unicef bood die avond kansen aan vele jongeren van bij ons om hoop voor anderen, elders in de wereld mogelijk te maken. Een mooi gebaar en een mooie avond met een ruime weerklank heel de streek!
(met dank aan mevr. Agna Coenen voor het programma en de inkomkaart)
Schubert, Winterslag en onze violisten!
Niet alleen de kerkgangers van de H. Hartkerk te Winterslag waren in de wolken door die eerste concertmis van onze violisten, ook onze collega, Meester Roger Hulsmans, was gelukkig. De muze sloeg als een bliksem in zijn pen. Hij begon meteen de Deutsche Messe van Franz Schubert aan te passen voor zijn koor en onze mensen. Amper 2 maanden na hun 1ste concertmis, de 6e mei 1984, waren ze al terug in Winterslag, nu om het Montfortkoor te begeleiden in Schubert’s Deutsche Messe! Het begin van een blijvende, fijne samenwerking.
Het was geen wonder dat de uitzonderlijk mooie muziek van Schubert, die zondag, alle kerkgangers in diepe vervoering bracht. Nog onder de indruk praatten ze na de mis in het kerkportaal lang na over het herrijzen van de religieuze ‘koor en orkest’-muziek in de Winterslagse eredienst. Tegelijkertijd waren onze mensen het gastvrije Montfort-koor gevolgd naar het parochiale centrum
‘De Park’, waar bij een drankje opwinding, geluk en gezelligheid gedeeld werden, vooraleer rustig naar de Maasvallei weer te keren.
Diezelfde avond noteerde Stany Gebruers, archivaris van het Montfortkoor, in de annalen van de het Montfortkoor:
“Symphonie Pieters trad voor het eerst op in de H. Hartkerk Winterslag samen met het Montfortkoor op 06-05-1984 en er werd de Deutsche Messe van Schubert uitgevoerd.”
26 oktober 1984, onze violisten met het Rhein-Maas Orchester uit Aken in het CC Dilsen!!!
Sinds het herstarten van de vioolactiviteit in Dilsen-Stokkem bood zich de ene concertmogelijkheid na de andere aan. Maar dat slechts 1 jaar en 2 weken na de nieuwe start, onze mensen al met een Duits kamerorkest zouden samenspelen, kon niemand vermoeden! De stad Aken herbergt nl. ettelijke kamermuziekgroepen, kamerorkesten en koren naast het stadstheater en het stadsorkest. Daaronder het Rhein-Maas Orchester, samengesteld uit uitstekend musicerende leerlingen van het Rhein- Maas-gymnasium onder de kundige leiding van prof. Jozef Pützer!
Al enige tijd werd in stilte overlegd of onze gevorderden en hun vrienden uit Noord-Limburg projectmatig zouden kunnen aansluiten bij dit puik spelende ensemble. Op dat niveau bood Limburg violisten geen kansen... en Aken is maar een goede boogscheut. Niveaus werden vergeleken. Een programma samengesteld. En dankzij de heren Ludo Prikken en Henri Coenen, waaraan onze violisten zoveel te danken hebben, werd het CC Dilsen uitgekozen voor een gezamenlijk concert! Wat later kregen de ouders in Dilsen Stokkem en Noord-Limburg keurig getekende rijplannetjes,
want geoefend werd (soms ’s avonds, soms op zaterdag namiddag) in het Rhein-Maas Gymnasium te Aken,... in het Duits!!! Zowel die vreemde taal, de ‘gespierde’ manier van werken als het speelniveau van de Duitse jongeren maakten grote indruk op onze vedelaars (onze jongsten waren 11 jaar, de oudsten 15-16)! Ze spanden zich tot het uiterste in om deze buitenkans niet te missen en dat lùkte hen, want in een mum van tijd speelden ze vlot alle werken mee!
De grote dag naderde snel! In de namiddag van 26 oktober reed een Duitse autobus vol muzikanten Dilsen binnen. Maar ook ettelijke auto’s met violisten uit Noord-Limburg! Het was een hartelijk weerzien. De typische zenuwachtigheid vòòr een belangrijke primeur, zeker voor Dilsen- Stokkem! Uitpakken, samen het orkest opstellen, de violen stemmen, in groep nog snel de moeilijke passages opfrissen, een broodje eten en toen was het hoog tijd voor het grote ogenblik!
Het CC Dilsen zat ruim voor tijd al ‘af-ge-la-den’ vol. De aankondiging in Het Belang van Limburg had zijn uitwerking niet gemist! Met de discipline van de grote Duitse muziektraditie werden de eerste tonen ingezet. Grieg, Geminiani, Richter... ze weerklonken in de zaal en maakten diepe indruk op het publiek. Er ging een nieuwe wereld open voor Dilsen-Stokkem, tot dusver vertrouwd met 2 uitstekende harmoniekorpsen! Werk na werk werd beloond met terecht een uitbundig applaus. Dit was duidelijk een mijlpaal voor onze jonge mensen. Er zouden er nog volgen!!!
publiek. Er ging een nieuwe wereld open voor Dilsen- Stokkem, tot dusver vertrouwd met 2 uitstekende harmoniekorpsen! Werk na werk werd beloond met terecht een uitbundig applaus. Dit was duidelijk een mijlpaal voor onze jonge mensen. Er zouden er nog volgen!!!
Na de laatste noot mocht de spanning zich eindelijk bij alle musici ontladen. Oef! Het was gelukt! Nu stonden hapjes en drankjes klaar in de zaal! Noord-Limburg, Dilsen- Stokkem, Aken, het was één grote Rijn-Maas-familie. Laat die avond reden vele auto’s en een autobus huiswaarts. Maar niet zonder eerst over verder samenwerking overlegd te hebben, want deze avond was te mooi om waar te zijn. Te mooi om het bij één maal te laten!
(met dank aan mevr. Agna Coenen voor de foto, het krantenartikel en de concertuitnodiging)
25 Kerstliederen, 50 violisten! 16 december 1984 in Diepenbeek!
De samenwerking tussen onze violisten en de Noord-Limburgse kreeg steeds ruimere weerklank. Zo kwam de vereniging CMBV-Diepenbeek (Christelijke middenstands- en burgervrouwen) op de idee met hen een Kerstconcert op te zetten onder de originele hoofding: 25 Kerstliederen, 50 violisten! Maar dat bracht ook onverwacht een luxeprobleem in violisten-arm Limburg! Waarheen met zo een grote groep? De podia van de lokale zalen waren te klein. De St. Servatiuskerk zou wel voldoende groot zijn, maar een concert in de kerk? Met de argumenten katholieke vereniging en Kerstconcert ging het CMBV-bestuur met goede moed naar meneer pastoor 's Heeren, die na een goed gemotiveerd gesprek de kerk vrij gaf als concertruimte!
Toen begon de organisatie: muzikaal in Noord-Limburg en Dilsen-Stokkem, praktisch in Diepenbeek. Gezellige bedrijvigheid op 3 plaatsen, maar door voortdurend overleg verliep alles op wieltjes. In Diepenbeek werd ook gewerkt aan passende teksten om de Kerstliederen tot een mooi geheel te bundelen voor de luisteraars. Dit namen directeur Nonneman (Provinciale school Diepenbeek) en zijn echtgenote ter harte, zowel het zoeken/schrijven als het lezen op de avond zelf. Toeval of niet, beiden hadden voorheen in Noord-Limburg gewoond.
Enkele dagen op voorhand ging de generale repetitie in de hoofdkerk van Diepenbeek van start. Zowel de grote groep musici als de invulling met de juiste teksten vergden het om dit op de concertplaats uit te testen. Het voor de gelegenheid al uitgebouwde koorgedeelte van de kerk bleek toch nog krap om iedereen te laten zitten, maar het lukte net.
Na 2 uur intens oefenen keerde die avond iedereen huiswaarts met spanning verlangend naar het grote ogenblik!
Intussen leidde de bekendmaking in Diepenbeek in de winkels en op straat tot druk gepraat over wat nu wel op til was. 50 violisten bij elkaar! Dat had men nog nooit gezien in de gemeente! Mond aan mond reclame deed zijn werk, want op 16 december 1984, de concertavond zat de (grote) kerk meer dan afgeladen vol. Iedereen wou er bij zijn! De burgemeester en heel zijn gevolg waren er, meneer pastoor en de kapelaans waren er, de Ursulinenzusters van het klooster! Wat zenuwachtig betraden de musici het podium vast besloten om het beste van zichzelf te geven. Na het openingswoord viel een volmaakte stilte, de arm van de dirigente, Cecile Pieters, ging de hoogte in, de eerste klanken van Kerstmis vonden hun weg in de mooi versierde, stemmige St. Servatius-kerk. Kerstliederen van bij ons en uit verre landen weerklonken en brachten iedereen in een ingetogen Kerstsfeer. Toen de laatste tonen een kleine 2 uur later wegstierven brak, na seconden volkomen stilte, een dankbaar, lang applaus los! Onze violisten hadden de Kersttijd op een prachtige manier ingeluid in de donkerste periode van het jaar! (met dank aan mevr. Agna Coenen voor het programma)
Op een winterse februaridag in Kortessem samen met de violisten van Dilsen (1985)!
Het Kerstconcert van onze violisten te Diepenbeek leidde meteen naar de vraag om ook in Kortessem een Eucharistieviering op te luisteren!! Hierop gingen onze mensen graag in. De naam Dilsen-Stokkem begon, na jaren van faam in de hafabra-wereld, nu ook in de strijkerswereld zich te melden. Ditmaal moesten onze mensen het echter zonder de medewerking van de vrienden uit Noord-Limburg stellen. Maar ze hadden intussen voldoende podiumervaring opgedaan om dit met succes aan te kunnen!
Die 3e februari 1985 ’s ochtends kwamen onze violisten in het vrieskoude Kortessem toe. De prachtige, oude Romaanse kerk met haar ronde ramen en ruwe natuursteen maakte grote indruk. Meteen pakten onze mensen uit en namen hun plaatsen in, rechtsvoor bij het orgel.Er was maar net genoeg ruimte. Vroeg of laat zou onze academie meer dan 1 ensemble kunnen uitsturen, omdat er meer dan voldoende violisten zouden zijn om de honger naar mooie muziek in de regio te stillen.
De korte repetitie voor aanvang van de eredienst bleek erg nodig, want het was even wennen aan
de galm van de kerk. Maar met deze ervaring kon begon de mis even later zonder enige moeilijkheid.
De Kortessemse kerk was helemaal vol gelopen. Ook de burgemeester en de afgevaardigden van de
cultuurraad waren er! Kortessem had niet in huis wat Dilsen-Stokkem wél heeft. En dat was aan het
gulle applaus na afloop ook goed te horen. In het nabij gelegen parochiecentrum werd na afloop
gezellig nagekaart bij een lekker drankje. Een schuchter zonnetje brak door de wolken, toen onze
vedelaars afscheid namen van dankbaar Kortessem, in de auto’s stapten en terug naar de Maasvallei
reden.
17 mei 1985, de violisten van Dilsen-Stokkem als concertambassadeurs voor het Montfortkoor uit Winterslag!
Door de samenwerking van onze violisten met enerzijds het Montfortkoor uit Winterslag en anderzijds het Rhein-Maas Orchester uit Aken, kwam uit Aken de uitnodiging voor het koor om in Aken in de St. Alphonsekirche een concertmis te verzorgen op 17 mei 1985. De heer Joseph Pützer, dirigent van het Rhein-Maas Orchester legde de nodige contacten. Onze violisten pasten voor een keer. Het werd een mooie ingetogen Eucharistieviering, erg gesmaakt door de Duitse kerkgangers, die toch wel wat gewoon zijn. Na afloop nodigde het Rhein-Maas Gymnasium, dat enkele honderden meters verder lag het koor uit voor een hapje en een drankje. Het werd een gezellig weerzien met de Duitse vrienden, maar ook de andere collega’s van de school waren aanwezig. Bij thuiskomst noteerde de secretaris van het koor, Stanny... alles nauwkeurig in de koorarchieven.
29 september 1985, het 1ste concert van onze violisten in Duitsland!
Net toen onze eerste generatie jonge violisten vlugge vingertjes kreeg, naderde in Aken (Duitsland) het Rhein-Maas Gymnasium met rasse schreden zijn 150ste verjaardag! Dat jubileum zou met de nodige luister gevierd worden! Zoals de meeste Duitse scholen beschikte vanzelfsprekend ook deze school van oudsher over een eigen kamerorkest, bestaande uit leerlingen en als er een (groot) koor nodig was, werd beroep gedaan op het St.Ursula Gymnasium, ook uit Aken. Omdat dit koor ook aan de jubileumviering deel nam, ware het mooi als het orkest over meer strijkers kon beschikken, maar die waren er niet... hoewel... wél in Dilsen-Stokkem! En de eerste geruchten daarover waren toen al tot in Aken door gedrongen!
Het duurde dus ook niet lang of een grote bruine briefomslag met partituren kwam de grens over. Daarin, naast enkele kleinere werken, de Missa in G- dur Sancti Nicolai van Joseph Haydn (voor sopraan, koor en orkest) en het Concerto nr.6 van Evaristo dall’ Abaco! Want onze violisten bleken al meteen geboekt te zijn voor 2 dingen, nl. een heuse concertmis in de Dom van Aken en meteen aansluitend een jubileumconcert op het Rathaus!!! Vele beroepsmusici beneedden onze jonge strijkers
Het hoogzaal voor koor, orkest, solisten en orgel in de Dom
zulke, werkelijk unieke kansen. Dus begonnen onze vedelaars ook meteen flink te oefenen. Enkele weken later reden ze al richting Aken voor de 1ste gezamelijke repetitie olv. van dirigent, prof. Jozef Pützer, in de muziekzaal van het Rhein-Maas Gymnasium. Decennia later zouden op de rugkant van de partituren (2e viool) van onze jongste violist, Dilsenaar Ward Prikken (toen net 11 jaar oud), nog de repetitiedatums terug gevonden worden! Zaterdag: kwart voor 2 –kwart voor 4, zondag 22ste 19-21h, donderdag 26: half 8- half 9. Dé grote dag was echter zondag 29 september, Dom en Rathaus Aken!
Opnieuw oefenen in het Duits! Gelukkig waren een paar ouders meegereden, die simultaan vertaalden en op de partituren in potlood bijschreven:”neerzetten, lieflijk, duidelijk, zacht, los van elkaar, oefenen op zuiverheid”. Maar ook de ongelofelijke energie en gedrevenheid bij die jonge Duitsers maakten diepe indruk. Hier werd duidelijk wat studeren/werken en resultaten “wíllen” neerzetten betekenen. Bijzonder waardevolle ervaringen voor onze jonge violisten! Maar ze wilden niet onderdoen voor hun Duitse vrienden en dat deden ze ook niet. Dilsen-Stokkem mocht trots zijn! De 2e en 3e repetitie verliepen evenzo en het werd snel duidelijk dat het “Jubileumorkest” met kwaliteit op een groots ogenblik afstevende.
Op die prachtige, zonovergoten lentezondag was het dan eindelijk zover! Onze violisten stapten door de (toen al) autovrije straten naar de Akense Dom en werden bij het binnenkomen al meteen naar de galerij van de 1ste verdieping, hoog in de Domkoepel geleid. Een plek waar de gewone kerkbezoekers nooit mogen komen. Hoog boven de binnen schuivende gelovigen wachtten het grote St. Ursulakoor en de Akense vrienden onze vedelaars al op! Iedereen prijkte piekfijn uitgedost in concertkleding! De grote traditie! Nog even stemmen, de meest gevaarlijke dingetjes nog even bekijken en het was tijd voor de Hoogmis, de jubileummis! Die werd voorgegaan door de bisschop van Aken en een hele schare van priesters! Solisten, koor, orkest en het grote Dom-orgel klonken schitterend door de zware, meer dan 1000 jaar oude, Romaanse gewelven. Onvergetelijk! Beneden was geen stoel meer vrij. Velen stonden, dicht op elkaar gepakt, recht.
Voor men het goed besefte was de uitgebreide jubileummis ten einde en brak een oorverdovend en langdurig applaus los! Aken had het zeer gesmaakt! Maar er viel helaas geen tijd te verliezen met nagenieten want even later stapten alle musici al naar het wat hoger gelegen prachtige, Rathaus (gebouwd naar Vlaams voorbeeld!) waar hen de gigantische, middeleeuwse Raadzaal wachtte, een zaalvullend publiek en het voltallige stadbestuur!!! Snel uitpakken, plaatsnemen op het podium en Jubileumconcert kon beginnen. Prof. Pützer leidde zijn musici ook nu feilloos over alle klippen van de moeilijke partituren. Ze kregen na élk werk terecht uitbundig applaus. De directies van beide scholen glunderden onder de goedkeurende blikken van de aanwezigen. Ook hier vulden orkest en koor moeiteloos de grote ruimte. En ook hier vloog de tijd, een teken dat het goed was! Na de laatste schitterende klanken, maar niet voor dat ook de vrienden uit Dilsen-Stokkem publiekelijk bedankt waren door de burgemeester van Aken, mochten de musici onder algemene bijval eindelijk blij ademhalen worden. Eind goed, al goed!
03/11/1985 Het Duitse Rhein-Maas Orchester en Koor concerteert in de H.Hartkerk Winterslag. Uitnodiging, Programma, foto.
Het Montfortkoor liet zich niet onbetuigd na de concertmogelijkheid te Aken. Het nodigde meteen Orkest én koor van het Rhein-Maas gymnasium en het St. Ursula gymnasium uit voor een concert in de H. Hartkerk te Winterslag. Op 3 november stopte de bus met de Duitse vrienden uit Aken voor de H. Hartkerk. Uitstappen, uitpakken, plaatsen innemen, instrumenten stemmen. Een repetitie was absoluut nodig in de hen onbekende kerk, want het concertprogramma was niet van de poes: De St. Nicolai Messe van Joseph Haydn, Psalm van Georg Friedrich Händel en tot slot de 10e symfonie voor strijkers van Felix Mendelssohn! En toen kwam een onvoorzien probleem! Toen koor en orkest opgesteld stonden, zag de organist door plaatsing van het orgel (achter de koorzangers) dirigent Joseph Pützer niet. Wat nu? Goede raad was duur. Het concert zou over anderhalf uur aanvangen! Maar dat was buiten de vindingrijkheid van de Duitse jongeren gerekend. In een minimum van tijd bouwden ze met wat ze toevallig bij hadden een camera, die de dirigent filmde én de organist via een scherm alles liet volgen! En het werkte! Met wat vertraging ging de repetitie van start en alles liep gesmeerd!
Al ruim voor tijd kwamen de eerste concertgangers toe. Winterslag kende nog zijn concerttraditie van de steenkoolmijn-tijd, toen de mijn haar eigen symfonisch orkest nog had, dat geregeld optrad in de zaal ‘Kursaal’ te Winterslag. In een mum van tijd zat de kerk vol, mensen van Winterslag en uit de buurgemeenten. Het werd een klasseconcert, mede dankzij de camera! Na afloop was iedereen onder de indruk van het kunnen van al die jonge mensen. Wat een buitenkans voor onze violisten, dat ze hier geregeld mee samen konden musiceren. Maar helaas niet deze keer, want enkele dagen later werden onze mensen verwacht in het Cultureel Centrum Ter Kommen te Hoeselt met heel andere muziek.
(met dank aan mevr. Agna Coenen)
Onze violisten met een Weense muziek in het Cultureel centrum ‘Ter Kommen’ te Hoeselt (Terkommen), 15-16 november 1985
Door de intense samenwerking met het Rhein-Maas Orchester uit Aken was er bijna een jaar lang geen tijd om met de vrienden-violisten uit Noord-Limburg samen te musiceren, maar daar kwam nu verandering in. Dirigent Paul Achten, van het kinderkoor ‘De Demerklokjes’ uit Hoeselt vernam het bestaan van het strijkersensemble en zag dadelijk nieuwe mogelijkheden door samen te werken: een heuse Weense Avond in het Cultureel centrum Ter Kommen te Hoeselt! En dat niet eenmaal, maar wel 2 avonden achter elkaar, want de publieke belangstelling bleek heel groot! Daarvoor combineerde hij het Strijkersensemble Pieters met enkel de beste violisten uit Noord-Limburg en onze beste vedelaars. Als solisten liet hij de sopraan Cindy Cuypers, alt Lisette Voncken en bariton Luk Voncken aantreden, uiteraard dit alles samen met ‘De Demerklokjes’.
Deze unieke concertuitnodiging betekende wel een hele uitdaging voor onze violisten, want het was pas amper anderhalve maand geleden dat ze in Aken concerteerden. In goed 6 weken moest een heel ander programma ingestudeerd worden! Operettemuziek uit Oostenrijk en Duitsland! Programma en repetities werden vastgelegd. Noord-Limburg oefende in de thuisbasis, onze mensen evenzo. De Demerklokjes en de solisten oefenden in Hoeselt. Omwille van het groot aantal musici en de grote rijafstanden kon maar 1 gezamenlijke repetitie en 1 generale repetitie (voor afstellen van het geluid en de belichting) plaatsvinden, maar iedereen was goed voorbereid en dit bleek voldoende om de verwachtingen van het publiek te kunnen inlossen.
Toch was er nog behoorlijk verschil tussen de generale repetitie en de ‘Weense avond’ zelf. Toen onze violisten die 15e november ‘Ter Kommen’ betraden, was heel de zaal gevuld met smaakvol aangeklede tafeltjes! Kaarsjes, sfeervol licht én... camera’s. Heel het concert zou gefilmd worden! Een primeur voor onze vedelaars! De prachtige afwisselingen van solozang en/of koorzang, begeleid door het orkest hield het publiek, dat de zaal tot het laatste stoeltje vulde, tot de laatste minuut geboeid! Dit had Hoeselt nog nooit beleefd! Het publiek geraakte maar niet voldaan en dwong een hele reeks bisnummers af met niet ‘n aflatend applaus. Zo werd het een eind na 23u toen de laatste klanken wegstierven in de zaal. Maar het publiek bleef nog tot in de ochtenduren nakaarten over al het moois dat het gehoord en gezien had. Al diegenen, die pas de volgende dag door mond aan mond reclame nog een kaartje probeerden te kopen voor die avond, kwamen te laat, want de zaal was op voorhand al helemaal uitverkocht! En ook die avond was weer een schot in de roos. En ook die avond ging het publiek pas een eind na middernacht naar huis. De klanken waren vluchtig, maar de videoband had alles vastgelegd. Een prachtige herinnering
voor later. Die nacht reden alle musici huiswaarts, voldaan door de 2 mooie concerten. Dat zoveel moois werkelijkheid kon worden, gewoon door aan een muziekacademie viool te gaan studeren!
(met dank aan mevr. Agna Coenen)
Kerstmis 1985 in Elen, voor het eerst met vioolklanken!
Echo's van het Diepenbeekse Kerstconcert van onze violisten, bereikten aandachtige oren in Elen. De droom om iets analoogs in Elen te doen, was geboren. Of zoals de voorzitter van het St. Caecilia- koor, Henri Coenen, in het openingswoord van het programma schreef: “Maar hoofdzaak is, dat wij met ons koor, dat U kent van kerkelijke diensten, eens musiceren voor de mensen, anders dan in de gewone vieringen”.
De maanden vooraf werd alles tot in de puntjes voorbereid. Ook de violisten uit Noord-Limburg waren ook weer van de partij! De 2 concerten te Hoeselt waren nog maar net achter de rug of het oefenen voor Kerst begon al. Kort daarna volgde de repetitie met het St. Caeciliakoor van Elen, waar dan ook de Noord-Limburgse delegatie bij schoof. Er werd hard gewerkt die avond, want het programma was uitgebreid en onze jongeren mochten niet te laat het bed in. Op school heerste examentijd! Wel werd duidelijk dat dit concert prachtig ging worden!
Buiten was het barkoud! Ruim voor tijd schoven op zondag 29 december mensen van Elen en de wijde omgeving aan in de warme St. Pieterskerk voor toegangskaartje. De mond aan mondreclame had goed zijn werk gedaan. Snel zat de kerk stampvol! Toen namen het orkest plaats voor het koor. Men kon een speld horen vallen in de kerk! Onder de prachtig geschilderde, houten zoldering gingen de armen van koordirigent Antoine Gonnissen de hoogte in en klokslag 19.00h zetten onze strijkers de ingetogen Kerstsfeer in. Dit had men nog nooit gehoord in Elen!
Kerstmis 1985 in Elen, voor het eerst met vioolklanken!
Echo's van het Diepenbeekse Kerstconcert van onze violisten, bereikten aandachtige oren in Elen. De droom om iets analoogs in Elen te doen, was geboren. Of zoals de voorzitter van het St. Caecilia- koor, Henri Coenen, in het openingswoord van het programma schreef: “Maar hoofdzaak is, dat wij met ons koor, dat U kent van kerkelijke diensten, eens musiceren voor de mensen, anders dan in de gewone vieringen”.
De maanden vooraf werd alles tot in de puntjes voorbereid. Ook de violisten uit Noord-Limburg waren ook weer van de partij! De 2 concerten te Hoeselt waren nog maar net achter de rug of het oefenen voor Kerst begon al. Kort daarna volgde de repetitie met het St. Caeciliakoor van Elen, waar dan ook de Noord-Limburgse delegatie bij schoof. Er werd hard gewerkt die avond, want het programma was uitgebreid en onze jongeren mochten niet te laat het bed in. Op school heerste examentijd! Wel werd duidelijk dat dit concert prachtig ging worden!
Buiten was het barkoud! Ruim voor tijd schoven op zondag 29 december mensen van Elen en de wijde omgeving aan in de warme St. Pieterskerk voor toegangskaartje. De mond aan mondreclame had goed zijn werk gedaan. Snel zat de kerk stampvol! Toen namen het orkest plaats voor het koor. Men kon een speld horen vallen in de kerk! Onder de prachtig geschilderde, houten zoldering gingen de armen van koordirigent Antoine Gonnissen de hoogte in en klokslag 19.00h zetten onze strijkers de ingetogen Kerstsfeer in. Dit had men nog nooit gehoord in Elen!
Die prachtige afwisseling van zang, samenzang en orkest hield de luisteraars in haar greep tot het einde. Meester Roger Hulsmans van de notenleer koos de juiste orgelregisters en strooide van op het hoogzaal gulle klanken over het kerkschip. Oude Kerstliederen van bij ons en elders, stijlvol omlijst met gedichten, die het Kerstgebeuren verhaalden. Toen aan het einde de laatste klanken van ‘Stille Nacht’ wegstierven, barstte een uitbundig applaus los. Elen had Kerstmis beleefd zoals het hoort, o.a. dankzij de medewerking van onze strijkers.
De instrumenten na afloop inpakken liep veel trager dan gewoonlijk, omdat opgetogen luisteraars onze mensen voortdurend aanklampten. Zo kwamen de orkestleden pas een hele tijd later aan in het parochiaal centrum waar al dat typische lekkers van de Kersttijd wachtte: glühwein, worstenbroodjes, enz. enz.. Voor onze vedelaars was deze Kerst het begin van nog concerten ism. het St. Caecilia-koor te Elen!
(met dank aan mevr. Agna Coenen)
De Duitse week, een nieuwe uitdaging voor onze violisten te Hasselt!
In het voorjaar van 1986 vond in Vlaanderen de Duitse week plaats. Ook Hasselt wilde zich niet onbetuigd laten, maar het muzikale luik instrumentaal invullen met mensen van eigen bodem was niet haalbaar. Het orkest van de Rederijkerskamer ‘De Roode Roos’ had niet het juiste repertorium, het Stedelijk Conservatorium beschikte niet over een orkest dat dit aankon, de Hasseltse hafabrawereld was tanend. Goede raad was duur! Maar ook in Hasselt waren echo’s doorgedrongen van een goed spelend strijkersensemble in Dilsen-Stokkem met banden in Aken. Al snel kregen onze mensen de officiële uitnodiging voor een concert in het Cultureel Centrum te Hasselt, dit samen met het professionele Helikonkwartet, gesticht door de oprichter van onze academie, directeur Jaques Ubaghs en het Rhein-Maas Orchester uit Aken.
Ieder lid van het Helikonkwartet nam de leiding over een orkeststem, wat een flinke ondersteuning betekende in het toch moeilijke concertprogramma. Het concert ging door in de kleine zaal van het concert dat ondanks een zonnige zondag namiddag nokvol zat. Prof. Pützer hief het dirigeerstokje en de eerste klanken klonken loepzuiver door de zaal. Onze mensen gaven het beste van zichzelf. Het Hasseltse publiek beloonde het Duits-Limburgse gelegenheidsorkest terecht met een uitbundig applaus. Ook de vrienden uit Aken waren gelukkig met de prestatie, maar dat niet alleen. Het feit dat ze in het buitenland hun muziek konden uitdragen in Culturele centra, kerken etc. leverde hen automatisch werkingssubsidies, vervoer op kosten van de Duits staat en dies meer. Of het uitdragen van Vlaamse klassieke muziek in het buitenland door de Vlaamse overheid altijd zo geruggesteund wordt?
Terug van weggeweest! Onze violisten opnieuw in Dilsen.
In 1985 richtte het ACW ook een afdeling op in Dilsen. Tijd om 10 jaar later dit met een feestelijke jubileumviering in de bloemetjes te zetten. Hier mochten onze vedelaars natuurlijk niet ontbreken, ze waren intussen immers uitgegroeid tot culturele ambassadeurs, niet alleen van onze academie maar ook van Dilsen-Stokkem.
Op 11 april 1986 vond de feestzitting ‘10 jaar ACW Dilsen’ plaats in het Cultureel centrum van Dilsen. Onze mensen hadden een mooi programma voorbereid met werken van o.a. Küchler, Nelson, Handel, Hegge en zelfs ludieke stukjes van Louis Verbeeck!
De zaal bleek tot de laatste stoel gevuld, met op de eerste rij minister Kelchtermans, die de feestrede hield, burgemeester Ramakers en schepenen, ACW-Limburg en de deeltakken. Een hele eer voor onze violisten! Hoewel onze mensen hier maar een dienende rol hadden, liet het gulle applaus bij het einde van de feestzitting toch duidelijk blijken dat naast het jubilerende ACW-Dilsen ook de violisten in de eer deelden. Op de receptie daarna werd dat bij de talrijke gesprekken trouwens bevestigd. Fijn dat de werking van onze academie zo gewaardeerd werd!
(met dank aan mevr. Agna Coenen voor het programma)
Het MG-ensemble uit Niel-bij As en onze violisten.
Onder onze violisten telden we omstreeks 1986-87 ook de dochters van postbode Martin Gonnissen uit Niel-bij As. Hij en zijn echtgenote Christiane Lenders waren zeer gedreven musici en leidden er een jeugdkoor ‘Mezza Musica’. Natuurlijk zou het fijn zijn als zo een koor begeleid kon worden door een heus orkest. Martin bleef niet bij de pakken zitten, verzamelde alle jonge instrumentalisten uit de omgeving waaronder ook onze violisten en zo werd omstreeks 1988 het MG- ensemble geboren. Wekelijks werd ten huize Gonnissen fiks geoefend. Wekelijks! Deze luxe bood
onze academie niet. Het betekende dat onze strijkers nu simultaan in 2 ensembles bezig waren. Concertkalenders moesten voortaan zorgvuldig tegen elkaar afgewogen worden om mekaar niet voor de voeten te lopen. Maar dit lukte zonder problemen. De succesgeschiedenis van het MG- ensemble groeide uit tot een unicum in heel onze regio! Het bracht onze violisten en al de andere musicerende jongeren meermaals op het Muziekfestival te Neerpelt, in Nederland, in Polen, in Oostenrijk, en zelfs in Windsor Engeland! Hier vonden verscheidene van onze violisten de springplank om professioneel musicus te worden. Hetzij als violist(e), saxofoniste, pianiste, cellist(e),... Het gezin Gonnissen- Lenders werd hiermee van onschatbare waarde voor onze academie! Voor meer over dit rijke hoofdstuk verwijzen we naar Martin Gonnissen zelf!
(met dank aan mevr. Agna Coenen)
Voorjaar 1987. Het koor Mezza Musica olv. Martin Gonnissen en onze violisten!
In de aanloop naar het MG-ensemble maakten onze violisten voor het eerst kennis met Martin Gonnissen door het concert dat hij voor ‘Mezza Musica’ en onze mensen organiseerde in de kerk te Niel-bij-As. Martin kende ook bariton Luk Voncken uit Hoeselt en hij was ook de mooie concertavond van onze strijkers in CC ter Kommen te Hoeselt komen luisteren. De combinatie jeugdkoor, strijkers, vocale solisten was hem sindsdien niet meer uit het hoofd gegaan! Zo kon het programma van Hoeselt zelfs gedeeltelijk over gedaan worden. Toch was er een fikse primeur voor onze violisten. Martin had nl. de potpourri ‘Ein Abend bei Paul Lincke’ op het programma gezet. Deze prachtige melodieënreeks van omstreeks 1900 met haar snelle sfeer, toon, maatwisselingen vergde het uiterste van onze mensen. Maar met Luk Voncken als solist zaten ze veilig in het zadel.
Op die zonnige zondagnamiddag in de lente van 1987 liep de kerk van Niel-bij-As al snel vol. Iedereen wilde erbij zijn, bij deze primeur voor Niel. Zelfs de kritische Zeh. Pastoor Vivijs was er! De zo strenge pastoor had zelfs zijn kerk voor dit wereldlijke concert ter beschikking gesteld! Het gevarieerde programma viel meer dan in de smaak bij het publiek. Hier werd het voornemen geboren voor het MG-ensemble. En kort nadien gerealiseerd!
En als alles zo mooi loopt, kan het soms toch nog bijna mis gaan. Na het concert, bij het opruimen kwam de zwangere pianiste Thessy Chen, toen net pianolerares aan onze academie en die zondag pianiste van dienst, ten val op de spekgladde trappen van de kerk te Niel. Iedereen schrok! Wat met het ongeboren leven? Maar enkele maanden later werd een van gezondheid blakend kindje geboren. Eind goed, al goed.
Een grote eer voor onze violisten te beurt! Cantabile Dilsen nodigt uit! Herfst 1987
Wie in Limburg met muziek en zeker de vocale muziek bezig was/is kent de unieke verdienste van koordirigent, Dilsenaar, Jos Venken! Onder zijn leiding groeide het koor Cantabile, in 1974 in Dilsen ontsproten in de schoot van het kerkkoor van de St. Martinus-parochie, al snel uit tot een muzikale ambassadeur voor Dilsen-Stokkem en ver buiten de gemeentegrenzen! Dit jaar, 1987, nodigde ditCantabile, olv. Jos de violisten van eigen bodem, Dilsen-Stokkem, uit om mee het Adventsconcert te helpen vorm geven en dit met het thema ‘Vrede op Aarde!’ Een grote eer voor onze violisten! Het was nat, koud en kil, die 28ste november, toen de geïnteresseerden in dikke jassen gehuld in dichte drommen door de duisternis naar de St. Martinuskerk stapten. De kerk liep snel vol, iedereen
wilde dit horen! De weken vooraf oefenden koor en orkest hard om de verwachtingen in te lossen. Omdat ze afwisselend traden moest niet samen geoefend worden, wat de organisatie van repetities sterk vereenvoudigde.
Een rijk scala aan componisten werd die avond aangeboden. Daaronder Hassler, Brahms, Franck, Kodaly, Offenbach ... Cantabile sloot de avond af met de prachtige cantate van Briegel ‘Freuet euch’, vlak nadat de professor cello aan het Conservatorium te Bergen, Jean-Paul Zanutel, die het orkest was komen versterken een prachtige versie van ‘Après un rêve’ van Fauré tot klinken bracht! Wat een mooi orgelpunt in deze Adventstijd! Dit bleek ook duidelijk uit het lange slotapplaus!
(met dank aan mevr. Agna Coenen)
13 november 1988, een Sint-Cecilia mis met onze violisten te Winterslag!
Het was alweer even geleden, dat onze violisten nog in Winterslag geweest waren. Maar collega Roger Hulsmans, Meester Roger voor zo velen, en zijn Montfortkoor zaten niet stil. Even van klas tot klas lopen in onze academie en de contacten waren gelegd.
Onze strijkers mochten weer naar Winterslag, dat al een beetje hun 2e thuis geworden was. Als feestelijke afsluiter had Meester Roger dit jaar het Halleluja uit de ‘Messias’ van G.F. Handel voor ogen! Een uitdaging voor onze violisten, want er waren weer verschillende nieuwe jonge mensen bij, die nog niet zoveel ervaring hadden. Maar met het ervaren kader van de ouderen liep al alles snel van een leien dakje. Meester Roger wist voor dit werk ook pauken op de kop te tikken. Een timpaniste was snel gevonden in de pianoklas van onze academie.
10 november ’s avonds ontmoetten koor en orkest mekaar in de H. Hartkerk te Winterslag. Het was hun enige repetitie samen voor de concertmis 2 dagen later! Maar de goede voorbereiding zorgde voor een probleemloze repetitie en vooral het feestelijke Halleluja met de pauken erbij was nu al het hoogtepunt van het gebeuren!
Op die mistige zondagochtend doken al vroeg de eerste auto’s uit de Maasvallei te Winterslag op. Toch was het koor nog vroeger uit de veren, want het zong traditiegetrouw al in, in de zijkapel. Onze mensen pakten snel uit want de eerste kerkgangers kwamen ook al aangestapt. Pastoor Thyssen had de komst van onze mensen al aangekondigd. Winterslag keek er naar uit! Ook nu weer werd kreeg de stemmige Eucharistieviering haar betekenis door de diepgaande preek van pastoor Thyssen. Hij kon toveren met woorden! En als dan ter afsluiting Handel’s Halleluja door het kerkgewelf klonk, kon men het zich niet mooier dromen.
Gelukkig begaven allen zich na de mis naar ‘De park’ enkele straten verder om bij een glaasje na te genieten van die mooie ochtend. De secretaris van het koor noteerde die avond in zijn notulen:
13 november 1988, Een Sint-Cecilia mis uitvoering samen met de violisten Pieters!
Onze violisten steken de grens over naar Nederland! 13 maart 1989!
Wat onze strijkers tot dan toe niet wisten, was dat het Montfortkoor nauwe vriendschapsbanden had met de harmonie van Voerendaal in Nederland. Pastoor Thyssen van Winterslag was nl. van daar afkomstig. Om de zoveel jaren was er een uitwisseling of een gezamenlijk concert. Dit jaar ging het koor naar Nederland voor een concert. Mét onze strijkers, want in Voerendaal wist men intussen ook dat Dilsen-Stokkem een goed spelend ensemble had. De religieuze muziek mocht deze keer thuis blijven, in Voerendaal zou wereldlijke muziek klinken! De gezamelijke repetities liepen vlot, koor en orkest kenden mekaar en de vinnige leiding (en de vele grappen) van Meester Roger was allen vertrouwd. Ontzettend leuk was de lange autokaravaan, die van Winterslag die 13e maart naar Voerendaal reed. Niet alleen koor en orkest, ook nog een flink aantal supporters was erbij!
Nederlands Limburg, zoals Vlaams Limburg, is strijker-arm. Onze violisten betekenden er een primeur! Ze moesten dus de eer hoog houden, maar dat deden ze ook. De zaal bleek al snel te klein, de mensen stonden tot achter tegen de muren op elkaar gepropt. Het podium net groot genoeg om al onze mensen en het koor te kunnen herbergen. Men kon een speld horen vallen toen het concert begon. Werk na werk werd beloond met een gul applaus. Dit programma werd duidelijk gesmaakt! Na afloop waren er lekkere broodjes en drank voor iedereen. En of dat smaakte! Onze mensen waren al een hele tijd van thuis weg. Tussendoor werden veel verhalen, anekdotes uitgewisseld. En plannen gemaakt voor de toekomst! Tevreden reden onze mensen, ook weer in een lange sliert, die nacht laat naar huis. Het was mooi geweest!
Bij zijn thuiskomst, vroeg in de ochtend, noteerde de secretaris van het koor in zijn notulen: 11/03/1989 Voorjaarsconcert in Voerendaal met deelname van het Strijkersensemble Pieters.
29 januari 1989: Onze violisten in Eilendorf, Duitsland!
Wat waren onze violisten verrast toen een wel heel uitzonderlijke uitnodiging uit Aken kwam. Een violiste uit het Rhein-Maas Orchester te Aken, Elisabeth Schroeder, ging in het huwelijksbootje stappen en vroeg of onze mensen het orkest wilden versterken haar huwelijksmis! Uiteraard gingen onze violisten hier graag op in.
Zoals voor elk concert oefenden onze mensen weer in de mooie raadszaal van het oud-gemeentehuis van Lanklaar. De prachtige eikenhouten stoelen met hun karmijnrood lederen zit en armleuningen, de parketvloer en de okkernoot bruine, houten wanden bleven indruk maken. Ook dit prachtige kader droeg bij in de culturele ontwikkeling, die onze jonge violisten doormaakten.
Al snel waren de violen gestemd en kon de repetitie beginnen. Ondanks dat deze muziek onze mensen intussen vertrouwd was, bleef ze toch moeilijk.
Er moest thuis nog flink gestudeerd worden, maar dat zou ook gebeuren. Na de volgende repetitie waren onze vedelaars klaar om weer de grens over te rijden richting Aken.
Het was een tijdje geleden, dat onze mensen de Duitse vrienden nog gezien hadden en dus keek iedereen uit naar de volgende ontmoeting/samenwerking. Door de goede voorbereiding stond alles met een minimum van repetities piekfijn voor een mooie viering. Die ging door in de St. Severinkerk te Eilendorf (Aken). Het deed wel wat vreemd om onze Duitse violiste nu niet aan de lessenaar te zien zitten, maar in een prachtige witte bruidsjapon naar het altaar te zien stappen!
St. Severin-kirche te Eilendorf
Het werd een mooie viering vol klasse, niet in het minst door de sfeervolle muziek, die de verschillende misdelen aan elkaar bond. Dankbaar en vol bewondering keken familie en vrienden van het bruidspaar naar het orkest en de lof, na afloop sprak boekdelen.
Toen was het tijd om naar de feestzaal te gaan, waar voor iedereen lekkere hapjes en drankjes wachtten! De zoveelste fijne dag samen met de Duitse vrienden, samenwerking over de landsgrenzen heen. Wat muziek mogelijk kan maken!
27 en 28 mei 1989. Einladung zu zwei Aufführungen mit Geistlicher Musik, met o.a. onze violisten!
Niet alleen onze violisten traden veel op. Ook de Duitse vrienden kleurden het Akense muzieklandschap geregeld met hun sfeervolle concerten. En als de kalenders het toelieten betrokken ze onze mensen graag bij hun musiceren. Zo kwam enkele maanden na de huwelijksviering in Eilendorf kwam weer een uitnodiging, maar ditmaal voor een dubbelconcert! Twee dagen na elkaar zou
‘Geistliche Musik’ gebracht worden. De 1ste dag, zaterdag 27 mei om 18u, in de St. Gregorius kirche te Aken en dit als liturgische muziek, concertmis, tijdens de Eucharistieviering. De misdelen zelf werden opgeluisterd met de ‘Missa Sancti Nicolai’ van J. Haydn für Soli, Chor und Orchester. Dit aangevuld met de ‘Sonata à 8’ van G. Gussago en de ‘Canzon à 8’ van G. Gabrieli. De dag daarna, zondag 28 mei om 19u30, kaderde het musiceren in de ‘Muikalische Vesper’ van de St. Martinus kirche te Richterich. ‘Musikalische Vesper’ zijn een zeer gewaardeerde vorm van bezinnen, van religiositeit in Duitstalige gebieden, waarbij bezinnende teksten en passende, sfeervolle muziek mekaar afwisselen. Doorgaans duren zulke vespers een tot anderhalf uur.
De ‘Missa Sancti Nicolai’ van J. Haydn was onze mensen vertrouwd, maar de 2 andere werken niet. Ze gingen bovendien verder terug in de tijd, naar het midden van de 16e eeuw. Zo oude muziek hadden onze violisten nog niet gespeeld. Een boeiden ontdekking! In Richterich zouden bovendien het Concerto nr.1 van J. Stanley en het ‘Magnificat’ van D. Cimarosa, beiden tijdgenoten van Haydn uitgevoerd worden. Deze laatste 2 werken waren ook een stuk pittiger dan de 16e eeuwse. Onze mensen hadden er een flinke boterham aan. Daarom werden in de stemmige bovenzaal van het oud-gemeentehuis te Lanklaar ook meer repetities gepland dan gewoonlijk. Ondanks de degelijke individuele voorbereiding bleek dat ook nodig. Tijd om naar Aken te rijden voor de eerste gezamenlijke repetitie olv. prof. Joseph Pützer! Rijplannetjes naar de beide kerken waren per post goed toegekomen en werden uitgedeeld.
Wat een verrassing wachtte onze violisten toen ze voor die St. Gregorius kirche stonden! Een moderne kerk, ontworpen door de Keulse architect Stefan Leuer, die meteen herinnering opriep aan de revolutionaire architectuur van Le Corbusier! Nieuwsgierig betraden onze vedelaars het ruime moderne gebouw, waar hun Aachense vrienden hen al opwachtten. De kerk maakte grote indruk.
Snel uitpakken, stemmen en bijschuiven! Het was eens te meer hemels om met de Akense vrienden zo mooie muziek samen te spelen. Maar dat niet alleen, de solisten konden ook tellen! Als sopraan was er Astrid Wesemann, alt Marlies Pützer-Bock, tenor Friedhelm Petrovitsch, bas Rolf Schmitz en aan het
het concertorgel Werner Witzenhausen. Onze mensen werden vermeld bij ‘Der Chor und das erweiterte Orchester des Rhein-Maas-Gymnasiums’! Dit alles onder de kundige leiding van prof. Joseph Pützer. Jammer, dat het niet geregelder kon, daarom dat elke keer weer gekoesterd werd. Het zouden mooie concerten worden.
Beide dagen liepen de kerken tot de laatste stoel vol! Missen met koor en orkest, van de grote Meesters, zijn de norm in Duitstalige gebieden, dus onze mensen hadden wat te verdedigen tegen de ‘concurrentie’, maar ze doorstonden met glans deze proef. Beide avonden werd na afloop lang geapplaudiseerd voor de mooie, diepzinnige bijdrage
door zo vele zingende en spelende jonge mensen. Nog even genoten onze mensen samen met de Duitse vrienden na, maar niet lang, want ’sanderendaags ’s morgens wachtten de Vlaamse scholen. Dat huiswerk moest ook gemaakt worden. De ‘Muzikalische Vesper’ werden enkele tijd later nogmaals ten gehore gebracht, maar ditmaal in de kerk van het bisschoppelijke Pius-gymnasium te Aken. Helaas gingen hiervan de juiste datum evenals de omstandigheden verloren.
St. Martinus kirche Richterich
Een terugblik...
De periode 1983 – 1989 kon achteraf nauwkeurig gedocumenteerd worden dankzij mevr. Agna Coenen, destijds een van onze jonge violisten, die nauwgezet een concertarchief bij hield. Maar nog iemand anders bewaarde herinneringen.
Onze jongste, getalenteerde en gedreven violist uit die periode was de toen 10-jarige Ward Prikken, zoon van Ludo (die voor de ontplooiing van onze violisten in Dilsen-Stokkem als organisator een grote rol speelde in die jaren). Ward schreef jaren later enkele herinneringen aan deze rijke periode neer en was zo vriendelijk ze met ons te delen.
Ward prikken bij het Rhein-Maas-orkest
... Inderdaad fantastisch. Ik herinner me de repetities in Aken nog levendig. Ik zie Pützer nog zo voor het orkest staan. Ik herinner me zelfs de geluiden die hij maakte. En als papa reed, zat hij tijdens de repetities uiteraard in de zaal. De aantekeningen op mijn partij zijn trouwens zijn geschrift. Ik verstond maar de helft van wat Pützer zei, ik was hooguit 10 jaar. Dus zorgde papa voor de vertaling...
... Ik herinner me ook nog de Dom van Aken. Toen nóg veel groter dan die nu voor mij is... Toeval? Ik herinner me zelfs nog, dat we tijdens een lange pauze (waarschijnlijk tussen een generale repetitie en een opvoering) ergens in een café iets zijn gaan drinken, maar dat ze daar heel aanlokkelijke soep hadden. Dus iedereen bestelde soep, behalve ik. Ik was nogal verlegen... Volgens mij speelde Cecile Pieters toen ook mee en was ook zij erbij in dat café...
...Ik heb een tijd geleden bij mijn ouders in de foto-albums al eens gezocht, maar niets gevonden. Er zijn er wel waar ik viool speel, maar dan op een feestje voor oma of zo. Niet zo veel van concerten. Ik herinner me wel nog mijn wit pulleke. Ik weet niet of ik dat in de Pützerperiode droeg of dat dit nog eerder was. Ik weet wel, dat we in die periode ook een concert gaven onder leiding van uw zus, Cecile Pieters, in Achel (of omgeving). Daar had ik mijn wit pulleke aan. Ik zie de foto zo voor mij, maar ik vind ze niet terug...
...Nu ge het over Winterslag hebt.....schiet het me te binnen, dat we daar ook ooit de Matheus passie (of delen er uit) van Bach speelden. Achter in de kerk op het oksaal. En op een Kerstconcert vroeg Agna Coenen aan u: “Michel, die Mattheuspassie zouden we toch nog eens moeten doen”. Waarop gij zegdei: '”Maar Agna, Jezuke is nog maar pas geboren en gij wilt hem al terug dood!”... (deze concertmis met delen van de Mattheus-passie vond inderdaad in Winterslag plaats in de aanloop naar Paasen, maar gegevens werden niet bewaard in het archief van mevr. Agna Coenen)
...En mijn vroegste herinnering is... we repeteerden in het oud-gemeentehuis te Lanklaar (in het vioollokaal naast het secretariaat). Een “Arioso” waar ik hier ook nog een partij van heb liggen. En ik met mijn klein viooltje helemaal achteraan in het orkest (waarschijnlijk 3de of 4de viool). En tegen uw gewoonte in zegde ge tegen mij dat ik mijn een beetje moest “inhouden”, omdat ik er toch net iets te scherp er bovenuit klonk...
...We speelden toen ook al de ‘Siciliano’ van Pergolesi. Lieve Geboors had de solo. Helemaal zoals ze nu nog altijd is. Op een bepaald moment kwam ze iets later binnen, zichtbaar moe van het haasten. Haar 1ste noot van het Siciliano was een kanon-schot!...
...Nog partijen, die ik terug gevonden heb: - Ein Abend bei Paul Lincke (2de viool)
- Das lied vom Schweinenspeck (2de viool) - Arioso van Handel (V1) - Sing mit mir, 2de viool - Sneeuwwitje 2de viool
- Schwalbenlied (2de viool) - Mijn Bergerland (viool 2 + 3) - Tief drin im Böhmerwald ...
...Ook terug gevonden: de spiegelcanon van Mozart. Mijn absolute favoriet uit het studieboek van Metz... (met dank aan dhr. Ward Prikken)
Epiloog Aken
Kamermuziek in de raadszaal van het oud-gemeentenhuis te Lanklaar. Winter 1991
Na enkele jaren van concerten allerhande, maar steeds met een grote en betere strijkersgroep kwam een ander vermetel plan stilaan naar boven. Zouden onze jonge strijkers kamermuziek aankunnen? In trio, kwartet enz.? Kamermuziek stelt heel andere en hoge eisen aan de uitvoerders! Onder leiding van Peter Pieters, toen de vioolleraar aan onze academie, werd goed gewikt en gewogen wie in aanmerking kwam en met welk programma. Na flink studeren natuurlijk!
Een mooie locatie was niet moeilijk om vinden met die de prachtige raadszaal van het oud- gemeentehuis te Lanklaar, waar de academie gehuisvest was en waar onze violisten al zo dikwijls in groep oefenden. Er stond bovendien een prachtige vleugelpiano.
Na een paar maanden van degelijke voorbereiding werden ouders, vrienden, kennissen uitgenodigd voor de 1ste avond in het kader van de kamermuziek. Kon het gezelliger? Buiten guur novemberweer, binnen met z'n allen in de prachtige raadszaal! Ouders, vrienden, kennissen vulden in een mum van tijd alle stoelen en wachten met spanning af. Peter Pieters kon zich beperken tot het aan elkaar praten van het programma, want al de rest deden onze jonge violisten zelf (de oudste was 15). Ze stelden zichzelf voor en hun programma voor. Een parelsnoer van duo's, trio's, kwartetten kwam tot klinken, het ene stuk al mooier dan het ander. Zelfs de jongsten brachten een kort stukje en handelden alles puik af!
Een van de vaders filmde heel de avond voor het nageslacht! Wat een mooi document! En dé verrassing na afloop: er was lekkere koffie, frisdranken en een zélf gebakken koek (door de mama’s) voor iedereen. Lekkers en gespreksstof in overvloed over deze nieuwe boeiende ontwikkeling van de muziek in Dilsen-Stokkem. Die druilerige herfstavond kon niet meer kapot!
23 december 1994. De violisten van onze academie nemen een nieuwe start!
Na jaren van intens musiceren werd stil rond onze violisten van Dilsen-Stokkem. De contacten met de vrienden van het Rhein-Maas Gymnasium te Aken doofden uit, de gedreven prof. Pützer was pensioensgerechtigd ... Voor onze mensen hield helaas die rijke wereld daarmee op te bestaan. In die jaren studeerden onze beste violisten studeerden af, de nieuwelingen ver genoeg om over te nemen.
Het was geduld oefenen tot einde 1994, toen een eerste nieuwe poging ondernomen werd. Weer was het Meester Roger Hulsmans, die het voortouw nam. Als we hem niet hadden! Hij nodigde onze violisten uit om deel te nemen aan het Kerstconcert in de St. Elisabeth-kerk van Stokkem!
Deze nieuwe start was wel een waagstuk. De nieuwe ploeg violisten was totaal onervaren. Alleen speelden ze dit onmogelijk klaar. Waar waren de oud-gedienden? 4 van hen, 3 violisten en 1 cellist, wilden graag helpen. Dat volstond, want de nieuwelingen telden hooguit 6 à 7 violisten. Daaronder de jongste, wel de vlotste, net 7 jaar oud. Maar het bleef een hele opdracht.
Slechts een 14 minuten Kerstliederen-programma geraakte klaar. Gelukkig volstond dat, want naast Meester Roger en zijn ‘Montfortkoor’, stonden ook nog het ‘Maaslands Mannen koor’ olv. M. Vermeulen en het blokfluitensemble ‘Cantorey Limburg’ uit Nederland olv. P. Eykenboom op het programma.
Bar koud was, die de 23ste december. Gelukkig had de St. Elisabeth-kerk een goed verwarming. Ze liep al snel vol. Bij onze nieuwe lichting was de spanning te snijden. Het werd hun eerste groot schot voor publiek, waaronder natuurlijk veel familieleden! Maar alles liep op wieltjes, een prachtig concert! Met voor het eerst sinds lang opnieuw vioolklanken van eigen bodem. De hernieuwde start was genomen, de motivatie om verder te gaan zinderde!
Na afloop liet zich een ouder, nog niet van zijn verbazing bekomen maar wel gelukkig, zich ontvallen: “ze durven, ik weet wat mijn dochter met haar viool maar kan, en die zat hier op de eerste rij!”.
Voorjaar 1996, de zang- en vioolklas van onze academie slaan voor het eerst de handen in elkaar!
De voorbije jaren groeide de zangklassen van onze academie flink in aantal leerlingen en kwaliteit. Dit door onze 2 collega’s zang, Reinhilde Mertens en Idi Hofmans. Zo groeide de idee om samen te werken met onze violisten. Dit was voorheen nog nooit gebeurd.
Maar welk werk kwam hiervoor in aanmerking? Haalbaar voor elk in moeilijkheidsgraad, omvang? De literatuur werd nagezocht en de voorkeur ging naar Joseph Haydn’s ‘Kleine Orgelmesse’. Die prachtige solo voor sopraanstem in het ‘Benedictus’ zou een van beide collega’s dan voor haar rekening nemen. De zangklas vormde het koor.
De muzikaal drukke ’80-ger jaren van de D/S violisten lagen al in een ver verleden. Een academie heeft nu eenmaal een doorstroom-populatie. Dus stond een nieuwe, vrij onervaren ploeg, geholpen door enkele oud-gedienden, voor die taak. Het was hun eerste kennismaking met een groter klassiek werk. Een onbekende wereld, maar een die van meet af aan indruk maakte, overduidelijk! Iedereen verscheen wat zenuwachtig maar goed voorbereid op de 1ste orkestrepetitie! Daar kregen onze jonge vedelaars al snel een juist beeld van waar het om ging. Na 2 repetities kwam het koor erbij. Wat klonk dat samen mooi! Maar toen een van onze beide collega’s haar stem klonk in het ‘Benedictus’ konden onze jonge mensen hun oren niet geloven! Ze keken nu verlangend uit naar de concertmis, zoals het hoort in een Eucharistieviering... in de St. Elisabeth-kerk van Stokkem. Mond aan mond reclame stond al snel garant voor een volle kerk, die zonnige zondagochtend, maart 1996.
Of de burgers van Dilsen-Stokkem ooit iets dergelijks gehoord hadden? Ze waren hoe ook erg onder de indruk van wat de soliste, onze zangklas en violisten daar vertolkten! De mond aan mond reclame ging gewoon door. Zo kwamen plotseling uit andere parochies aanvragen om dit bij hen over te doen! Bijna om de 6 weken traden onze mensen vanaf dan met deze prachtige ‘Kleine Orgelmesse’ op! In Genk, in Beringen, in Geel, ... tot op enkele kilometer van Antwerpen! En wat onze jonge musici weg zo bewonderden: afwisselend zong de ene zangcollega, dirigeerde de andere. De ene zondag zus, de andere zo! Zelfs 2 jaar nog later vroeg het kerkkoor uit Lummen om hen in deze mis te begeleiden! Ook daar lieten onze violisten een degelijke indruk na, want het jaar erna stonden ze alwéér in Lummen, maar toen voor een profaan concert in de parochiezaal, samen met het Lummense koor. En ook dit werd een onvergetelijke avond, temeer omdat onze nieuwe generatie violisten beetje bij beetje een profaan repertorium samengesteld hadden met dansende ritmes en aanstekelijke stukken. Beetje bij beetje, omdat ze intussen geregeld het Montfortkoor mochten vergezellen op koortreffens doorheen heel de provincie en dàn déze muziek speelden! En wie was weer de ‘aanstichter’? Meester Roger! Wat zou onze academie en zouden onze violisten in het bijzonder, geweest zijn zonder hem!
1999 Muziek, speciaal gecomponeerd voor koor én onze violisten!
Het moest er van komen! Collega Roger Hulsmans zat gedurig met zijn Montfortkoor en onze violisten in het hoofd. Waarom geen eigen muziek voor die combinatie schrijven? Die idee liet hem niet meer los. Allerlei muziekthema’s tolden door zijn hoofd tot... hij zich aan de piano zette en slechts enkele uren later lag ze in grote lijnen op zijn werktafel: Meester Roger’s 1ste mis: de ‘Missa per secula saeculorum’! We schreven maart 1999. Weliswaar enkel in de koor en orgel-versie. Zo ging ze ook in première op 7 november 1999 in de H. Hartkerk te Winterslag! Maar Meester Roger droomde verder...
In de daaropvolgende zomermaanden werd samen gezeten ten huize Meester Roger om onze violisten er aan toe te voegen. Bij lekkere glaasjes koele wijn verschenen nootje na nootje hun partijen in potlood op vele vellen papier. Niet zomaar, wél na (doorgaans) veel discussie wat wel, wat niet kon. Maar het eindresultaat voor koor, orgel en orkest mocht er zijn.
Deze première werd bewaard voor de Middernachtmis op 24 december in de H. Hartkerk te Winterslag, van het symbolische jaar 2000! Enkele dagen voor de milleniumwissel, toen alle hulpdiensten (brandweer, politie, leger, ziekenhuizen,...) in Europa paraat stonden, omdat niemand wist of alle digitaal gestuurde klokken de wissel zou doorstaan. Indien niet kon dat catastrofaal zijn, tem. het exploderen van hele industrieterreinen!!! Maar nog niet die Kerstavond.
Kort na 23u waren koor en orkest al opgesteld in de opzettelijk karig verlichte kerk. De talrijk opgedaagde gelovigen vulden snel heel het gebouw! Argeloze
laatkomers, niet vertrouwd met Kerst in Winterslag, vonden gewoon geen plaats meer. Omstreeks 23u30 begon de samenzang met de gelovigen! De oude Vlaamse Kerstliederen. Prachtig! Tot klokslag middernacht alle lichten ontstoken werden, het koor achter in de kerk ‘Stille nacht’ inzette en de Eucharistieviering begon. Slechts luttele minuten later klonk al het ‘Kyrië’ uit de ‘Missa per secula saeculorum’! Kort voor één in de ochtend klonken de laatste noten van de Missa. Een unieke Kerstnacht in Winterslag. Gelukkig reden vertolkers en gehoor die nacht naar huis. En een week later hadden de digitale klokken gelukkig geen enkel probleem. Door de Missa van Meester Roger? ;-)
Zou Genk zich nog herinneren, dat Jos De Greeve, oprichter en 1ste directeur van de Genkse muziekacademie, in de 60-ger jaren van de vorige eeuw, elk jaar voor 1 mei een mis schreef, die uitgevoerd werd in de St. Martinuskerk te Genk? Met groot koor, symfonisch orkest (van de academie!) en orgel? Een goede 30 jaar later nam Meester Roger deze traditie in Winterslag weer op! Een zege voor heel de regio!
Frankrijk wenkt opnieuw! Onze violisten in Amiens! 2001!
Elk zoveel jaren maakt het Montfortkoor uit Winterslag een buitenlandse concertreis. Toen ze in 1992 naar Reims gingen, nodigden ze onze violisten uit om mee te gaan. Voor 2001 stond Amiens op het programma met... de’ Missa per secula saeculorum’ van collega Roger Hulsmans. Hierbij mochten onze violisten zéker niet ontbreken! Ze stonden paraat! In de loop van de maand september werd intens samen geoefend, want voor begin oktober stond een rood kruisje op de kalender. Het werd een weekeind-reis, dus moesten onze vedelaars hun schoolwerk goed organiseren, want de toetsen moesten ook goed zijn.
Vrijdag 5 oktober om 18u reed de bus weg in Winterslag, richting de voormalige Vlaamse stad: Amiens! De reis verliep vlot, in de bus heerste een fantastische stemming, koor en orkest beleefden zalige tijden. Zaterdag ochtend, na een lekker ontbijt in hotel Express Holiday Inn, ging het meteen richting kathedraal van Amiens voor een geleid bezoek, maar ook om de kerk te verkennen, want hier zou ’s zondags de concertmis doorgaan. Onze violisten hadden de afgelopen jaren al in veel kerken gespeeld, maar toen ze deze kathedraal binnen stapten, viel hun mond open van verbazing: zo groot!!! Ze is inderdaad een van de grootste Gothische. Mét een indrukwekkend interieur aan houtsnijwerk, schilderijen enz... Onze mensen wisten niet waar eerst kijken.
Daarna bezochten ze het prachtige Musée Picardie, maar dé gebeurtenis van de dag kwam na de middag: de boottochtjes in de Hortillonages, de watertuinen, uniek in de wereld!! Weliswaar onder stromende regen, iedereen drijfnat, maar dat lieten ze niet aan hun hartje komen. Na het lekkere avondmaal werd in het hotel wel nog flink geoefend voor ’s anderendaags ’s morgens! Dat was het hoofddoel van de reis!
Zondag 7 oktober: dé grote dag! Na het stevige ontbijt ging het richting kathedraal. Om 10u15 klonken de eerste tonen, geschreven in Winterslag, gespeeld en gezongen door mensen van bij ons. De gigantische kathedraal was voor het grootste gedeelte gevuld, heel veel mensen! De Limburgers zaten op het koor, iedereen kon hen zien. Pastoor Thyssen ging mede voor in de sfeervolle Eucharistie-viering. Na afloop volgde een uitbundig applaus van de Franse gelovigen. Onze mensen waren duidelijk in hun nopjes. Graag hadden ze hier nog verder gemusiceerd, maar helaas... de bus wachtte om hen naar het middagmaal te brengen. Daarna begon de terugreis, maar wat voor een! Een eerste tussenstop volgde in Albert, dé stad van de 1ste wereldoorlog. Hier bezochten ze de gigantische onderaardse verdedigingslinies. Indrukwekkend! Het moest hier destijds een verschrikking geweest zijn. Toen werd de reis vervolgd tot in Arras, de voormalige Vlaamse stad Atrecht van het historische verdrag van Utrecht en Atrecht. Hier is het luisterrijke Vlaanderen van weleer nog steeds zichtbaar, zeker op de 2 marktpleinen, die vlak bij elkaar liggen. Een fikse stadswandeling door ons eigen verleden en dan naar huis! Wat een rijk en prachtig weekeinde, met veel typisch streekeigen lekkers tussendoor!
Meester Roger probeerde altijd iemand in de luren te leggen. Dat gaf hem veel plezier. Dankzij de komst van de gsm werd hijzelf tijdens het verblijf in Amiens gigantisch in de luren gelegd! Tot jolijt van heel de groep. Hij kon er toen niet echt mee lachen, maar we vertellen het niet verder.
En de componist, hij componeerde verder... o.a. voor onze violisten! 2003
In de zomer van begon de componeermicrobe Meester Roger weer te kriebelen. Zijn 1ste Missa werd nu al enkele jaren gezongen, niet alleen door het Montfortkoor. Ook heel wat koren uit de wijde omgeving hadden zich deze compositie aangeschaft en zongen ze maar al te graag op de kerkelijke hoogdagen. Dat Meester Roger door en door vertrouwd was met vocale de mogelijkheden en beperkingen van amateurzangers was daar niet vreemd aan. Hij wist exact wat hij deed. Weer tuimelden vele muzikale ideeën door zijn hoofd tot hij zich aan de piano zette en de spelend/schrijvend op papier vorm gaf. Ook deze 2e Missa stond er op korte tijd. Pastoor Thyssen hielp met een gepaste titel en dat werd: ‘Missa Jubilate Deo’! Ook ditmaal was de originele versie voor koor en orgel. Meester Roger wist immers, dat onze violisten intussen geregeld een drukke kalender hadden. Het Montfortkoor begeleiden, hoe graag ook, was niet altijd mogelijk. Er bestaat twijfel wanneer deze 2e Missa in première ging. Ofwel (meest waarschijnlijk) tijdens de Montfortmis van 4 mei 2003 of tijdens de Sint-Ceciliamis op 16 november 2003. Zoals voor de eerste mis werd ook weer de zomer benut om de mis van strijkerspartijen te voorzien. Zeker is dat de ‘Missa Jubilate Deo’ voor koor, orgel en strijkers het éérst uitgevoerd werd met begeleiding van het Strijkersensemble Pieters, onze violisten, tijdens de Kerstwake van 24 december 2003.
18 september 2005, Voerendaal vraagt opnieuw het Montfortkoor en onze violisten!
Het Montfortkoor olv. collega Roger Hulsmans onderhield nog altijd goede banden met het harmonieorkest van Voerendaal in Nederland. Om de zoveel jaren nodigden ze mekaar uit voor een (gezamenlijk) concert. Zo waren onze violisten er jaren geleden ook geweest, de harmonie was dat niet vergeten. Ze had in de tussenliggende jaren ook geregeld onze vedelaars bezig gezien en nu vonden ze het tijd om opnieuw het Montfortkoor én onze strijkers uit te nodigen. Slechts enkele violisten herinnerden zich Voerendaal, onze academie had intussen immers een nieuwe generatie gevormd.
Ditmaal echter geen profaanconcert, maar de Nederlandse première van de ‘Missa Jubilate Deo’, de nieuwe, 2e mis van Meester Roger. Bij de Vlaams-Limburgse koren was ook deze mis intussen als koor/orgel-versie erg geliefd. Voor de Nederlandse première ging echter het Montfortkoor, met onze violisten. Vanaf begin september werd intens samen geoefend, 18 september was de concertdatum! Koor en orkest waren nog vertrouwd met de partituren en in een mum van tijd klonk de Missa concert-klaar.
Die 18e september vroeg in de ochtend, de herfstnevels hulden de Winterslagse lanen nog in een nobel grijs waas, vertrok de autokaravaan van de koorleden naar Voerendaal. Ook enkele auto’s met orkestleden waren erbij. De andere auto’s reden vanuit de Maasvallei en kwamen ongeveer tegelijk toe in het idyllische Voerendaal. Een korte klankrepetitie in de St. Laurentiuskerk volstond. De eerste kerkgangers waren al zo vroeg in de kerk, dat ze een deel van de repetitie’ meemaakten. Zo hoorden ze de muziek vrijwel 2 maal.
Toen de Eucharistieviering begon, was de kerk eivol. De herinnering aan vorige concerten van het Montfortkoor en de vriendschapsbanden legden zeker de basis. Pastoor Thyssen was ook vanuit Winterslag meegekomen. Hij groeide hier op. Hem werd de eer gegeven voor te gaan in de mis en de preek te houden, met de hem gekende filosofische, religieuze diepgang. Wat een voorrecht deze man te mogen beluisteren! De melodische Missa van Meester Roger sloot naadloos hierbij aan. Zinvolheid en schoonheid hand in hand. Toen de laatste klanken die ochtend hoog in de nok van het kerkschip wegstierven, dankte Voerendaal met een deugddoend applaus! In dichte drommen verliet iedereen de kerk. Koor en orkest werden even verderop verwacht voor een gezellig samenzijn met lekkere broodjes en geurende koffie! Het was al vroeg in de namiddag toen onze mensen kuierend huiswaarts reden onder een zalig, het landschap gelig kleurend herfstzonnetje.
